Beleco Neatendita

Al Svetlana Ĉuĉalina

Mi ankoraŭ ne estas vojaĝanto
scianta sekvi la vojojn de vento.
Sed miaj vortoj tre ĝoje flugas
kune kun la vento, kiu blovas.

En la landegojn mi ilin sendas
tra la maregoj nenio jam perdas
ĉar la misio estas ĉiam bona
kaj la mesaĝo restas klarega.

Simile al voĉo en unu montaro
resaltanta kun la sama esenco,
miaj vortoj vojaĝantaj felice
al mi ĝojon alportas senfine.

Kaj jen el parto de Ruslando
kie troviĝas malvarma vintro,
venas espero al lando tropika
skulptita de beleco neatendita.

Urbo Yogyakarta, 29/V/2009