Ho, bela anĝelino brilanta!
Viaj okuloj estas kiel la suno brulanta;
via vizaĝo similas la lunon iluminantan la nokton;
via hararo estas vere kiel silko;
via korpo estas vere aroma kaj dolĉa;
via voĉo similas laŭdatan belan kanton.
Multfoje mi imagas vian vizaĝon,
kaj plurfoje mi memoras vian voĉon.
Ni estas intimaj kiel salo kaj legomo,
sed malproksimaj kiel la tero kaj la steloj.
Vere ni fariĝas nur unu spiro kaj animo,
dividantaj reciproke ĝojon kaj malĝojon.
Oni esperas, ke Dio ĉiam kunligu nin.
Noemuti-Timoro, februare 2011