Thursday, December 26, 2013

Kiel maralgo ĉiam verda

Bildo: http://feedxl.com/newsletters/20-seaweed-miracle-or-con.html
Kiel grupo de mar-algoj en la maro,
ni serĉas eblecon floti ĉiutage
ĉar estas nenio, kiu ĉiam restas –
la vivo nin movas senhalte.

Malgraŭ esti atako kaj puŝo el ĉie
ĉirkaŭante maralgojn la margardantojn,
neniam ili rifuĝas al alia loko.
Ili ĉiam verdas en la maro.

Noemuti-Timoro, marte 2011
Esperantigita el la poemo "Onlê hútasi matel piuta",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu

Longa dormo



Kiu ne ŝategas bonan dormon,
kiam la korpo kaj la menso laciĝas kaj esperas ripozon?
Malgraŭ esti diligentaj kaj tre laboremaj,
ni ankoraŭ estas homoj, ne robotoj.


Sed plurfoje ni obeas kaj sekvas
intereson, kiu lacigas la korpon kaj la menson
ĉar ni ĉiam serĉas por trovi
kvankam kiam ni trovas, ni perdas.


Ni trovas, ni perdas; ni trovas kaj perdas.
Ni perdas, ni serĉas; ni perdas kaj serĉas.
Ni donas kaj ricevas, ni donas kaj esperas ricevi.
Ni ricevas, ni ĝojas; ni ĝojas ricevi.


Longa dormo: vitamino por la korpo kaj la menso
por ke ili trovu povon enterpreni laboron.
Sed kiam la kokoj kaj aŭgurbirdo kantas,
vi lasas la liton kaj demetas litkovrilon.


Noemuti-Timoro, aprile 2011
Esperantigita el la poemo "Tupas amnanut",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu

Friday, November 29, 2013

Tagoj kaj noktoj pasintaj



Ŝi estis luno kaj stelo brilantaj,
ĉiam portintaj al mi veran lumon.
La tago neniam ŝanĝas la vizaĝon,
la nokto neniam aliigas sian molecon.

Kiam du koroj troviĝas kune samline,
la tero fariĝas bela, kaj brilas la ĉielo.
Nelingvisto diras bonajn aferojn;
belaj vortoj fluas senhalte.

Kiam la maro malhelpas koron atenditan,
la luno ekaperos el la okcidento
kaj poste sin tiros per la oriento.
La luno kaj la steloj ne brilas.

Hodiaŭ la longaj pasoj devas haltiĝi,

kvankam la luno kaj la steloj ne brilas.
Nun la vojaĝo atendita devas finiĝi,
kvankam floroj ne donas aromon.

La Kreinta gvido estas ĉiam vera,

sian konsilon oni devas acepti.
Konscienco estas voĉo ĉiela,
kiun oni devas aŭskulti.

Nigraj nuboj foriros;

nebuloj grupiĝantaj malaperos.
Lasu al la suno ĉiam brili
kaj la luno nokton malluman ilumini.

Noemuti-Timoro, februare 2011
Esperantigita el la poemo "Neno ma fai afinit",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu

Kiu troviĝas en nebularo




Momente staras kaj kliniĝas je palaco 

reĝino en nebularo, kiu forgesas promeson.
Mielo fluas el la pordo de siaj vortoj
kiam la okuloj trovas iun ĝojon.

Vino acida fluas el la pordo de paroloj

kiam la koro blindiĝas.
Tiu papilio jam ŝanĝis sian koloron,
tiu serpenteto jam ŝanĝis la felon.

folio verda flaviĝas kiel kurkumo.

Rigardu, fungoj iĝas tre venenaj.
Nebulo de timo nun kovras amon.
Do, kiu volas klini je nebuloj?

Noemuti-Timoro, marte 2011

Esperantigita el la poemo "Abít nipu atais nanan",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu

Wednesday, October 30, 2013

Ami skribaferon



Al ĉiuj, kiuj estas kleraj

Skribafero estas samkiel bela virino,
kiun oni devas ami kaj laŭdi.
Amante skribaferon, ni amas scion.
Kiu skribas, estas scia atestanto.
Venu ni skribu, skribu kaj ne ĉesu.

Rigardu vian plumon samkiel hakilo,
pripensu vian libron kiel virga arbaro.
Uzadu do tutkore vian plumon,
rigardu ridante vian laboron.

Skribafero estas bona vojo,
kiu vin portos al lando de graso:
graso de scio kaj de pensoj ŝatataj.
Do, amiko, prenu nun vian plumon.

Genealogisto povas forgesi genealogian aferon,
buŝpoeto povas forgesi lian belan parolon,
sed verkisto, neniam li ĉesos skribi
ĉar liaj vortoj estos ĉiam skribitaj.

Noemuti-Timoro, maje 2011
Esperantigita el la poemo "Tnek laistuis",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu

Poeto



Al poetoj verkantaj en la davana

Vortoj estas sia manĝo bongustega;
lingva senco estas sia trinkaĝo dolĉa.
Li daŭre verkas el sia kora profundeco,
kaj disĵetas vortojn al koroj kaj animoj.

Iu dirus ke li sonĝas aŭ frenezas,
aliaj dirus ke li estas senlabora homo.
Sed li estas vera verkisto, bona gvidisto
al ili: laŭdantoj de skribaĵo kaj vortoj.

Ho poeto, elkora vortsendanto;
laŭsenta konsilanto kaj gvidanto.
Via riĉaĵo estas belsona poezio legita,
viaj kunuloj estas vortoj kaj skribilo ponta.

Noemuti-Timoro, februare 2011
Esperantigita el la poemo "Atuipuisi",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu

Monday, September 30, 2013

Tago de amo



Kunvenas grupoj de gejunuloj,
plenaj je vizaĝoj ridetaj
kaj animoj dolĉaj kaj ĝojaj.

Butikoj kaj centrokomercio plenas je homoj
serĉantaj donacojn por doni
al animoj kaj korpoj amataj.

Estas feliĉa tago por paroj,
lastaj horoj por gefraŭloj.
Amo devas vivi senhalte.

Noemuti-Timoro, februare 2011
Esperantigita el la poemo "Neno manekat",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu 

Kiam velkas la rozo



Rozo estis bela floro bone kreskanta,
kiu hieraŭ vivis ka parfumis landon.
Hieraŭ ĝi nutris al malsatantoj,
kaj donis trinkaĝon al soifantoj.

Ĝi estis signo de amo,
skribinto en libro gardata.
Sed la vento rompis siajn foliojn.
Poste la suno mortigis sian trunketon.

Se la Kreinto respondos al mia peto,
lasu ke oni tuj planti novan rozon.
Sed ĝia aromo devas esti la atendita
por ke oni ne devus planti denove.

Oni devas ĉiam aŭskulti la voĉon divinan
ĉar estas ĝi, kiu elektas la rozon eternan,
oni devas ĉiam aŭskulti la ordon divinan
ĉar estas ĝi, kiu neniam enhavas eraron.

Noemuti-Timoro, februare 2011
Esperantigita el la poemo "Oras roza nmaknenê",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu 

Friday, August 30, 2013

Ne timu



Kiu diras, ke la vivo malpezas?
Kiu rakontis, ke tio estas ludo?
Se vi provas suferi,
se vi provas sian guston,
vi konos sian amarecon.

Sed kiu volas forkuri,

forlasi planton kreskiĝantan,
kiu ankoraŭ ne floras nun?
Ne timu! Plifortigu vin!
Vi gustumos dolĉecon.

Noemuti-Timoro, marte 2011
Esperantigita el la poemo "Kaisâ mumtau" ,

verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu