Ĉi-matene mi estas en la ĉielo.
Ĉi tie ne troviĝas io bela,
estas nur nuboj pendantaj,
blankaj samkiel kotono.
Ni, multe, sidas surseĝe,
ĉiu havas sian seĝlokon.
Mi forlasis Insulon Timoro
kaj transiras al Insulo Javo.
Estante en la vasta ĉielo,
oni preĝas al la Kreinto
por ke ni ĉiam havu sanon
kaj atingu nian vojaĝfinon.
Jogjakarto, oktobre 2012
Esperantigita el la poemo "‘Bi neno-tnanan",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu
No comments:
Post a Comment