La vivo estos bela se estas espero;
ĉi tiu vivo havos senton se estas intenco.
Kiu vivas sen havi esperon?
Kiu vivas sen intenco?
Vivo senespera estas vivo senluma;
vivo senintenca estas vivo sensenta.
Vivan esperon oni devas renovigi ĉiujare
samkiel lavi lankovrilojn malpurajn.
Hodiaŭ la dudeksesa jaro jam finiĝas;
nun la dudeksepa jaro jam alvenas.
Mi devas netigi kaj forigi malpuraĵon.
Mi devas renovigi esperon kaj purigi intencon.
La antaŭjara ŝarĝo devas esti senŝarĝata kaj malpakata.
La pasintjara malpuraĵo devas esti forigata kaj lavata.
Sed vere mi estas viro malforta kaj malpura.
Ho Ama Dio, ĉiam protektu kaj gardu min!
Jogjakarto, septembre 2012
Esperantigita el la poemo "Fnekan ma salit feü",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu
No comments:
Post a Comment