Santalo, Arbo Bonodora

Bildo: www.google.com

Al la tuta timora popolo

Estas vere, ke vi estis reale bonodora. 
Ĉu vi ĉiam bonodoras hodiaŭ kaj nun?
Ĉu vi daŭre bonodoros estontece?
Estu atestantoj la suno kaj la luno.

Pasintece vi vere fekundiĝis kaj gardis la landon.
Ĉu hodiaŭ via animo kaj korpo havas timon
kiel brulligno lasonta sian trunkon?
Kiu savos ilin el regado de la nokto?

Estis via bonodoro, kiu invitis blankulojn el ĉiu lando;
via prezo altiris vojaĝintojn el vilaĝoj kaj urboj;
vian nomon oni mencias generacion post generacio,
sed oni forgesos vin kiel la venton pasintan?

Kiu devas protekti vian sanktan animon?
Kiu volas skribi al vi vian nomon aroman
en la libro de paktoj pere de ora inko?
Kiu volas malhelpi korojn volantajn?
Kiu volas varti viajn generaciojn?

Jogjakarto, oktobre 2012

Esperantigita el la poemo "Santalo, Arbo Bonodora",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu