 |
| Bildo: http://www.rai-aishwarya.com |
Ho, viaj okuloj min rigardis
kiam mi ekskribis mallongan vorton
en lingvo, kiun vi neniam konis.
Vi min demandis pri kio mi skribis.
Kaj vi donis al mi tiun rigardon;
granda scivolemo ĝi signifis.
“Pri amo senlima”, mi diris.
Vi ridetis sed flustris nenion.
Interpreti tiun rideton mi ne povis.
Provi mian amon mi ege volis
sed ni ne havis plenan sezonon.
La luno kune kun vi malaperis.
Yogyakarta, 29/III/2009
-------------------------------
Tiu ĉi poemo aperis en "La Karavelo,
-------------------------------
Tiu ĉi poemo aperis en "La Karavelo,
Beletra Esperanto-Revuo pri la Portugallingva
Literaturo", no-15, eldono de marto-aprilo-majo 2009, paĝo 11.
No comments:
Post a Comment