Bildo: www.google.com |
La malnova tago jam pasis;
la nova tago nun aperas.
Mi subite forlasas dormon,
adiaŭas la pasintan tagon,
kaj salutas la venantan tagon.
Hodiaŭ estas mia feliĉa tago;
ĉi-tage vere estas mia tago amata.
Unu jaro plenigis mian vivon;
jam pasis dudek ses jaroj.
Venas la dudeksepa jaro.
La tempo flugas kiel sago;
la tempo fluas kiel plenrivero.
Ĝi venas kaj pasas kiel la vento;
ĝi estas nehaltigebla, neordonata.
Ĝi ordonas, ĝi regas.
Jogjakarto, septembre 2012
Esperantigita el la poemo "Neonmahonit",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu
No comments:
Post a Comment