Tago de amo

Kunvenas grupoj de gejunuloj,

plenaj je vizaĝoj ridetaj

kaj animoj dolĉaj kaj ĝojaj.

Butikoj kaj centrokomercio plenas je homoj

serĉantaj donacojn por doni

al animoj kaj korpoj amataj.

Estas feliĉa tago por paroj,

lastaj horoj por gefraŭloj.

Amo devas vivi senhalte.

Noemuti-Timoro, februare 2011
Esperantigita el la poemo "Neno manekat",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu 

Kiam velkas la rozo

Rozo estis bela floro bone kreskanta,

kiu hieraŭ vivis ka parfumis landon.

Hieraŭ ĝi nutris al malsatantoj,

kaj donis trinkaĝon al soifantoj.

Ĝi estis signo de amo,

skribinto en libro gardata.

Sed la vento rompis siajn foliojn.

Poste la suno mortigis sian trunketon.

Se la Kreinto respondos al mia peto,

lasu ke oni tuj planti novan rozon.

Sed ĝia aromo devas esti la atendita

por ke oni ne devus planti denove.

Oni devas ĉiam aŭskulti la voĉon divinan

ĉar estas ĝi, kiu elektas la rozon eternan,

oni devas ĉiam aŭskulti la ordon divinan

ĉar estas ĝi, kiu neniam enhavas eraron.

Noemuti-Timoro, februare 2011
Esperantigita el la poemo "Oras roza nmaknenê",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu 

Ne timu

Kiu diras, ke la vivo malpezas?
Kiu rakontis, ke tio estas ludo?
Se vi provas suferi,
se vi provas sian guston,
vi konos sian amarecon.

Sed kiu volas forkuri,
forlasi planton kreskiĝantan,
kiu ankoraŭ ne floras nun?
Ne timu! Plifortigu vin!
Vi gustumos dolĉecon.

Noemuti-Timoro, marte 2011
Esperantigita el la poemo "Kaisâ mumtau" ,
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu

Ordigi vortojn de gepraava lingvo

Mi ordigas vortojn de la bela lingvo,
kiun pasintece oni jam heredigis al mi,
kiam mi kuradis tien kaj tie kiel infano
kun menso ankoraŭ similis ĝardenon senplantan.

Hodiaŭ mi ordigas plenajn vortojn
kvazaŭ mi estus diligenta rizrikoltanto
por stoki ĝin en rizbarakon, nomiĝanta
sankta barako por volora riĉaĵo.

Ĝis nun, mi volas fariĝi gardanto
de ĉiuj vortoj kaj mi manprenas,
kaj gardas semojn, kiujn oni devas planti
por ke estu menciitaj la nomoj de la semo-donintoj.

Kvankam montoj kaj maroj fariĝas limoj,
en mia koro, mi daurigas gardi
la parolojn donintajn al mi, infano
kiu devas pasigi ilin el mia gepatroj. 

Jogjakarto, oktobre 2012
Esperantigita el la poemo "Unón hanfuaf nâko beï-naï sin uab" ,
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu