Estas tiu princino kiu montris al mi la lunon iluminintan,
kaj poste indikis al mi la sunon venintan je la mateno.
Hieraŭ verspere ŝi lasis al mi, kiel ĉevalo al sia posedanto,
tiun ĉi nokton ŝi delasis al mi, kiel floro al sia trunko.
Amiko, tio ne estas indiko aŭ instrukcio el mia koro;
tio estas la volo kaj intereso regantaj de la princino.
Mia buŝo estas kvazaŭ kudrita, mi similas statuon.
Lasu ke ĉio fariĝu laŭ la indiko de la princino.
Mi staras ĉi tie kiel seka pinarbo esperanta pluvon
kiu venas malsupren kaj verŝas al mi puran ĉielakvon.
La vento sĉias, ke la princino neniam turnos poste
ĉar la intereso dezirata atendas ŝin ĉe alia palaco.
Noemuti-Timoro, februare 2011
Esperantigita el la poemo "Feotnai nae" ,
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu
No comments:
Post a Comment