Thursday, December 31, 2015

Nusantara, lando esperata


Bildo: http://indonesiaexpat.biz

Al Indonezio, mia patrolando

Vi sterniĝas samkiel larĝa mato
el la okcidento ĝis la oriento,
el Sabang ĝis Merauke.
Sriviĝaja kaj Maĝapahit venis antaŭe
prepari vojon por posta generacio:
Lando Indonezio, lando ĉiam bela.

Samkiel princino el bela palaco,
viaj vestoj brilas kaj bonodoras.
Mielo kaj lakto estas viaj trinkaĵoj;
viando kaj ruĝrizo iĝas viaj manĝaĵoj.
Oro kaj arĝento estas viaj riĉaĵoj.
Paradizbirdo, via palaca ornamaĵo.

La popolo esperas vian puran koron
por ilin alporti al bela vivo,
por ke homoj ĝuu la paradizan belecon.
Fariĝu ŝuldo ĉiuj promesoj.
Via maizo kaj rizo devas esti plenaj,
viaj kaproj kaj bovoj devas naski.

Ho, Nusantara, nia lando esperata!
Protektu kaj ŝirmu vian idaron
el pluvo kaj suno de avideco,
el nubo kaj nebulo de krueleco.
Espereble ĉi tiu vivo fluu pure
kiel pura akvo al ĝoja maro.

Lando kredanta al la Kreinto,
vi kredu al la Plej Alta Reĝo
per via koro, ne viaj vortoj.
Kredo estas pli valora ol vestoj.
Beleco de skribaĵo venas el legado,
sed estus pli bele se ni ĝin aplikas.

Jogjakarto, oktobre 2012
-----------------------------
*) Nusantara signifas ″arkipelago″, estas la alia nomo de Indonezio.

Ĉiu estas verda

Bildo: www.google.com

Ĉie kiam vi rigardas,
ĉio estas tre verda
dum ankoraŭ finiĝas pluvsezono

kaj la folioj daŭre malsekiĝas.

Ĉie kiam vi vidas,
ĉio tre bone kreskas
dum pluvakvo ankoraŭ malsekigas la insulon
kaj maizo kun rizo ankoraŭ fruktas.


Vi trovas tion en Timoro.
Eble ekde la gepraava tempo
ĝis la tagoj de la nuna generacio,

la verda koloro atendita ne daŭras.

Noemuti, Timoro, februare 2011

Sunday, November 29, 2015

Oni ne aŭdas bruon


Bildo: google.com

Mi ne aŭdas homan voĉon,
ĉar la voĉo agrabla ĵus forlasis min.
Mi aŭskultas bruan akvon en akvaro,
sed tio ne estas ĝia aroma spiro.

Blanka muro ne ŝatas paroli,
ne estas kiel ŝi, kutime leganta al mi poezion.
Poŝkasedilo silentiĝas samkiel mutulo,
ĝi ne kantas al mi belan kanton kiel ŝi.

La dikaj libroj diras nenion.
Ĉiu restas samkiel monteta ŝtono.
Biciklo staras kun radoj malstabilaj,
atendantaj la horon por finpasi asfaltvojon.

Noemuti-Timoro, marte 2011

Esperantigita el la poemo "Ka tnén fa slutuf",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu

Kiam nuboj jam pasas

Bildo: google.com
Kiam nuboj jam preteriras, mi trovas lunon lumigantan;
kiam nuboj jam pasas for, mia koro trovas ĝojon.
Tiun ĉi nokton jam ne estas nuboj kovrantaj la lunon,
iun ĉi vesperon la luno brilas kun gajeco.

Nuboj estas malhelpoj en la feliĉo-vojo,

la luno reprezentas belan amo-aferon.
Hodiaŭ mi jam trovas veran amo-aferon
ĉar malaperas ĉiuj malhelpoj al ĝojo-palaco.

Noemuti-Timoro, februare 2011


Esperantigita el la poemo "Nbi tabu nope nfin",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu

Saturday, October 31, 2015

Koroleli


Bildo: Albumo de Yudith Lorenzo Taolin, 2015

Du linioj de homoj frontas unu la alian,
kaj meze, troviĝas longa trogo kun rizo.
Pistiloj daŭre pistas farante muzikon.
Je la finoj de trogo sidas du viroj,
kaj fluas reciproke belaj vortoj.

En la tendo kaj ekstere, estas spektantoj,
virinoj kaj viroj portantaj betî kaj tais[1]
ĝoje partoprentaj en la kunkantado.

Rigardu, el la interno de tiu domo,
daŭre venas varmaj trinkaĵoj! 
Tiu estas la festeno memore de mortinto.

Sed nuntempe oni ne ĉiam faras ĝin

ĉar ni ne havas jam multe da brutaro
kaj manĝaĵo jam ne estas sufiĉa
por la homoj venontaj.

Jogjakarto, oktobre 2012 

Esperantigita el la poemo "Koroleli",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu

------------------------------

[1] Betî″ [beti’] kajtais″ estas respektive viro kaj virina vestaĵo de la timoranoj. ″Betî″ similas litkovrilon kaj ″tais″ similas sarongon. Kutime, ĉi tiuj tradiciaj vestaĵoj estas produktiktaj hejme far timoraj virinoj, kiuj havas la mirindan talenton.

Muziko klasika



Muziko klasika estas animo mia,
muziko klasika estas spiro mia.

Kiam mi aŭdas ĝin, mi ĝojas,
kiam mi aŭskultas ĝin, mia koro fluas kiel rivero.

Muziko klasika ja estas bela,
muziko klasika ja purigas mian menson.

Jogjakarto, septembre 2012

Esperantigita el la poemo "Musik klasik",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu

Tuesday, September 29, 2015

Meznokta paco


Bildo: http://www.paintingsilove.com

Klasika muziko akompanas kaj vekas min.
Ĝi belsonas kaj fluas, plenigante mian animon.
Ĝi movas kaj resonas, plenigante mian koron.
Ĝi elvenas de la poŝkasedilo antaŭ mi.

La akvo de vasta lago bruas kaj malrapide rompas.
Ĝi retiras sin en la lagon kaj poste refrapas.
Unu koko ĵus finas sian trifojan kriadon.
Eble ĝi ĵus vekiĝas el bona sonĝo. 


Mi aŭdas nek homon bruantan nek muzikon el bufedo.
Estas nur iuj homoj flustre kaj malrapide parolantaj.
Hundo bojas el okcidento, plenigante la nokton.
La suno ankoraŭ ne lasas sian liton.

Noemuti-Timoro, februare 2011


Esperantigita el la poemo "Dame fai’atnanas",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu