Saturday, April 30, 2016

Tiu posttagmezo en Laran


Bildo: http://www.philatelicdatabase.com

En malnovaj kaj novaj libroj, mi trovis jam ĝian nomon
kaj rakontojn pri unu palaco konservata,
kiu pasintece fariĝis celita loko de oferoj
al la protektinto de nia hejmlando.

Kaj en tiu posttagmezo en la vilaĝo Laran*,

mi trovis estradan domon sur verda ebena tero
kaj alian domon starigitan proksime
por gardi kaj prizorgi la reĝan palacon.

En tiu posttagmezo, la pluvo antaŭnelonge haltis,

sed la seka sezono ankoraŭ ne alvenis.
En la granda ĝardeno de tiu palaco,
estis nur herboj bone kreskintaj.

Antaŭ la palaco neokupata, staranta,
mi staris kaj revidis la vilaĝejon,
kiu onidire estis la centro de Timoro.
Sed nebuloj ankoraŭ plenigis mian menson.

Jogjakarto, oktobre 2012

Esperantigita el la poemo "Neonmabê nane nbi Laran",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu
 

----------------------------
*) Laŭ la timora historio, Laran (laŭlitere, ĉi tiu tetuma nomo signifas ″koro″ aŭ ″interno″) estis la centro de la Reĝlando Wewiku-Wehali, la tiama celita loko de oferoj al la protektinto de nia insulo. La vilaĝo Laran troviĝas proksime de la urbeto Betun, en Okcidenta Timoro.

Je momento de bovstampado


Bildo: https://ternakonline.files.wordpress.com

Kiam alvenas la momento por stampi bovon,
oni kaptas kaj ligas la bovon, kaj faras fajron.
Grupo de viroj demetas la bovon en teron,
kaj oni metas feron en cindron.

Kiam la fero varmiĝas kaj plene ruĝiĝas,
oni preparas la deciditan femuron por stampado
por doni signon al la besto esperata,
kiu portos ĝojon al sia posedanto.

Nomsigno aŭ landsigno troviĝas en bova femuro
kaj tio restas tie ĝis tre longa tempo.
Bovo senstampa estas kiel bovo sovaĝa:
posedaĵo de iu iĝos posedaĵo de alia.

Por bovo estas stampo, por ni homoj
estas signo - tio estas niaj nomoj,
ankaŭ estas nia voĉo el la buŝo.
Nomo kaj voĉo indikas la korpon.  

Jogjakarto, oktobre 2012

Esperantigita el la poemo "Nmi tabu bie he mamalak",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu