Tuesday, September 29, 2015

Meznokta paco


Bildo: http://www.paintingsilove.com

Klasika muziko akompanas kaj vekas min.
Ĝi belsonas kaj fluas, plenigante mian animon.
Ĝi movas kaj resonas, plenigante mian koron.
Ĝi elvenas de la poŝkasedilo antaŭ mi.

La akvo de vasta lago bruas kaj malrapide rompas.
Ĝi retiras sin en la lagon kaj poste refrapas.
Unu koko ĵus finas sian trifojan kriadon.
Eble ĝi ĵus vekiĝas el bona sonĝo. 


Mi aŭdas nek homon bruantan nek muzikon el bufedo.
Estas nur iuj homoj flustre kaj malrapide parolantaj.
Hundo bojas el okcidento, plenigante la nokton.
La suno ankoraŭ ne lasas sian liton.

Noemuti-Timoro, februare 2011


Esperantigita el la poemo "Dame fai’atnanas",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu

Pluvo kaj espero neniam velka



Hodiaŭ sunlumas kvankam ne varmiĝas,
la suno venis sed ŝajne ne plenbrilas,
ĝi donas sunlumon sed ne tutkore
dum tiu ĉi jaro, jaro malseka.

Ĉiu jaro havas sian propran formon
kaj la ĉi-jara formo estas malsama.
Se ne dum la nokto, ĉerte dum la tago,
ni vidos pluvon kaj sentas malvarmon.

La grundo malsekiĝas, neniam sekiĝas;
la folioj estas verdaj, neniam flaviĝas.
Ne estas tempo por kultivi kampon,
maizo kaj rizo ne plenigos grenejon.

La pluvo ne ĉesas, ni ne eliras;
manĝi kaj trinki, ni daŭrigas.
Esperu, ke manĝaĵo ne malpleniĝos
por ke ni ĉiuj pasigu monaton.

Ĉiu jaro havas sian propran naturon,
homoj ne havas elekton
sed posedas cerbon por serĉi vojon
por ĉiam ĝoji dum ili havas vivon.

Konfidu ni al espero neniam velka
kaj tenu firme la eternan promeson,
plifortigu fidon kaj akrigu intelekton,
ni povos savi nin en tempo malfacila.

Noemuti-Timoro, marte 2011

Esperantigita el la poemo "Ulan ma fnekan kaämsabat",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu