Saturday, December 31, 2011

Bonveno al la mateno

Kokoj kantas dum pluvetas
Mateno staras ĉe la pordo
Kaj mi adiaŭas la nokton 

 
Jogja, 28/XII/2011

Al gajnado

En kurado al gajnado
homoj pensadas pri la premio
do ili forgesas rapidecon—
la ŝlosilon de ĉiu kurado.

En kurado al gajnado
homoj ignoras konkuranton
tre malrapidan sur la vojo
kvazaŭ ŝanco estus certaĵo.

Noemuti-Timoro, februare 2010

Wednesday, November 30, 2011

Itala en la oriento



En nia lando Indonezio
ni parolas la indonezian,
lingvon, vivan tre belsonan,
tra insularo de smeraldo.

Ĝi estas riĉa en vokaloj,
tre dolĉa en mil langoj.
Do al iuj fremdaj maristoj,
ĝi estas itala en la oriento.

Nia insularo estas paradizo
por lingvistoj tra la mondo
ĉar troviĝas en nia lando
lingvoj unikaj por studo.

Do pro nia lingva diverso
fariĝas por interkompreno
ĉi tiu itala en la oriento
nacia kaj oficiala lingvo.

Noemuti-Timoro, januare 2010

Hejmo


Sur la tero staras domoj
sed ne ĉiuj estas hejmoj,
tie la koro trovas pacon,
tie la korpo havas savon.

Birdo posedas sian neston,
formiko havas sian truon.
Se homo ne havas hejmon,
li ja perdas sian komforton.

Estas ja homoj sen domoj
trovantaj hejmojn ekterdome,
sub spacoj sen tegmentoj.
Eĉ tie oni sentas hejme.

Sur la tero troviĝas homoj
vivantaj en luksaj domoj
sed neniam troviĝas paco.
Domo ne ĉiam iĝas hejmo.

Noemuti-Timoro, februare 2010

Monday, October 31, 2011

Sopiro

Bildo: Filmo The Quiet American (2002)

De tempo al tempo ĉi tiu sento
fariĝas parto de miaj tagoj
kaj via vizaĝo ovala
sentede tentas min.

Estas erare kaŝi la veron,
ke ankaŭ en mi ĉi tiu sento
moviĝas kiel vaporo en vaporŝipo
min puŝante al vi, ho virino.

Kefa-Timoro, januare 2010

Glaso malplena

Bildo: https://www.freepik.com

Estas normale esperi glason
plenan de trinkaĵo atendita
kiam soifo postulegas al ni
dum longa tago varmega.

Estus nekutime pensi pri glaso
malplena sur malnova tablo.
Kiam glaso ne havas enhavon,
ĝi estas nura vitra objekto.

Kvankam estante malplena
bela glaso estas pli valora
ol io malplena sen beleco.
Neniu volas perdi ambaŭ.

Noemuti, januare 2010

Friday, September 30, 2011

Revo


Vivas revo en la menso
kiel floroj en ĝardeno.
Revo neniam iĝos realeco
se mankas ĉiam agado.

Revo estas rozo de menso—
forteco de viva homo.
Revo estas nur mensa ombro
se dum vivo ne estas provo.

Kefa-Timoro, januare 2010

Manplata mano


Iu povas firme kredi
ke estas mapo sur la korpo
indikanta la vivan vojaĝon
de la komenco ĝis la fino.

Troviĝas la mapo en manplato
konsistanta en diversaj linioj
el kiuj oni proponas ŝancon
laŭ la kvanto de kontanto.

Noemuti-Timoro, februare 2010

Wednesday, August 31, 2011

Pilgrimanto


Tagon post tago mi min trovas
en tre longa vojo al via urbo,
kie problemoj neniam estas
kaj mi sidiĝas nur por preĝo.

Al via templo mi nun marŝas
tage kaj nokte kiel vagabondo.
La suno kaj la luno klare markas
la ĝustan direkton de mia irado.

Kvankam silento ofte mankas,
mi povas mediti dum vojaĝo,
kiam la birdoj ne brue kantas
kaj en vojo ne estas kriego.

Antaŭ nelonge kiam mi eksciis
ke mi estis vere pilgrimanto,
vojaĝspiriton mi konservis
por mia pilgrimo ĝis la fino. 

Noemuti-Timoro, februare 2010

Ripozo


Nun jam alvenas la tempo
ripozi silente en medito
donante al ĉi tiu korpo
komforton tra la nokto.

Kun maizoj en la kampo,
mi esperas ke el oriento
alvenas la sumo laŭ mapo
pri la vojaĝo al okcidento. 

Noemuti-Timoro, februare 2010

Sunday, July 31, 2011

Muro malhelpos vian vidon



Herboj tre kreskiĝas plenigante vastan valon.
Burdoj, akridoj flugadas ĉirkaŭante tiun lokon.
Abeloj moviĝas el floro al floro serĉante mielon.
Ĉiu estas verda kaj viaj okuloj fariĝas puraj

En tiu vasta lando vi estas kiel reĝeto.
Kiam alvenas la nokto, vi vin metas
kaj rigardas supren al la ĉielo.
Nenio malhelpas vian vidon

Morgaŭ aŭ postmorgaŭ vi estos moderna homo,
la luno kaj la steloj ĉiam estos en la ĉielo
sed iliaj lumoj ne plenigos vian koron
ĉar muro alta malhelpos vian vidon

Noemuti-Timoro, 13-03-2011

Esperantigis Yohanes Manhitu
Originala titolo: Tembok nakín ho matam

Lasu vian lampon teni brulanta


La mondan venton oni ne povas halti
kaj kirlovento povas subite alveni.
Tial lasu vian lampon teni brulanta
por ilumi la vojon al la espera loko

Ĉiufoje via lampo ŝajne estingiĝas
pro olea seniĝo aŭ venta plifortiĝo.
Sed rapide replenigu ĝin kun oleo
kaj savu ĝin el blovado de vento

La vojo ankoraŭ estas longa kaj restas la vento,
ĉiam provanta estingi vian lampon,
kiu savas vin el profunda mallumo
sur la vojo al la espera loko

Lasu vian lampon teni brulanta
kvankam ĉia vento volas ĝin estingi
kun forta blovado kaj granda bruo,
ĉar nur vi estas bona lampogardanto

Noemuti-Timoro, 26-03-2011

Esperantigis Yohanes Manhitu
Originala titolo: Mpanat paku he npin nabala

Thursday, June 30, 2011

Pri Facebook

Nuntempe kio estis iam malproksime
kaj stranga en homa penso
plenigas vivon ĉiutagan
kaj iĝas bezono grava.

Kiel kutime, venas el la Okcidento
al ni ĉio, kiu estas nova
kaj ni ricevas ĝin en la Oriento
malgraŭ forgesi fari la saman.

Antaŭ kelkaj jaroj ni ricevis
novan formon, kiu nomiĝas Facebook
kaj individue aŭ en grupoj,
ni plenigas malplenajn lokojn.

Tage kaj nokte aperas skribaĵoj kaj fotoj,
ŝanĝataj laŭ la volo de la posedanto.
Unu skibas, la aliaj respondas;
ĉiu agas laŭ sia volo mem.

Tamen ĉiu kapo havas ĝian propran enhavon,
ĉiu homo havas lian propran intencon.
Unu konsideras Facebook-on kiel gracia vojo,
alia homo rigardas ĝin kiel ilo de krimo.

Kiel tranĉilo utiligata por labori
sed oni anstataŭe utiligas ĝin por vundi,
teknologio ne estas pli valora ol nebulo
se ni serĉas nur ĝian malbonon.

Noemuti-Timoro, 14-05-2011

Esperantigis Yohanes Manhitu
Originala titolo: Ntomneu Feisbúk, de Yohanes Manhitu

Insulo Timoro




Ĝiaj montoj esta plenaj de santaloj.
Tial homoj brulas santalignojn,
kies aromo kelkfoje malsanigas homojn.
(Tung Hsi Yang K’au, 1618)

Insulo Timoro, insulo bela.
Tre aroma estas via nomo
kiel santal-aromo tra insulo.

Estas menciita via nomo
de generacio al generacio,
de vilaĝoj ĝis urboj,
de montoj ĝis marbordoj.
Kiu ne scias vian nomon?

Dum sunleviĝo, vi brilas
kiel arĝento brilanta,
kaj kiam la suno subiras,
vi flaviĝas kiel oro brilanta.

Homoj el oriento, el okcidento,
el la suda sfero
kaj la norda flanko
scias kiu vi estas.

Insulo Timoro, vi estas patrino
por viaj geposteuloj.
Preĝu por ke viaj geidoj
vojaĝu tra la mondo
kaj poste revenu
por laŭdegi vian nomon!
Ho,…Insulo Timoro, insulo bela,
insulo aroma.

Noemuti-Timoro, 22-02-2011
Esperantigis Yohanes Manhitu
Originala titolo: Pah Timor, de Yohanes Manhitu

Tuesday, May 31, 2011

Lumo atendita


Kiam sunlumo forlasas la teron,
mi serĉas vin en la ĉielo,
inter la steloj.
(Filippo Sirotti)

De tiu tago kaj horo kiam vi eniris sekan koron mian,
vi plenigas mian koron kun lumo kaj espero sankta.
Ĝis nun vi estas luno brilanta kaj torĉo iluminanta.
Vi estas mia luma kandelo en mallumo profunda.

Lumo iluminanta, ne forlasu min dum la nokto
ĉar kiu donos al mi sian lumon kaj flamegon?
Estas nur vi, kiun mi atendas ĝis mia morto.
Mi denove petas vin, lumo, ne forlasu min!

Noemuti-Timoro, 25-02-2011
Esperantigis Yohanes Manhitu
Originala titolo: Meûsinê Mafnekan de Yohanes Manhitu

Poemo de amo



Tiun ĉi bonan poemon mi verkis nur por vi, brila luno mia;
tiujn ĉi belajn vortojn mi donas nur al vi, ho brilanto
ĉar por mi vi fariĝas gvidanto kaj iluminanto
de la momento, kiam vi ekrestas en mia koro seka.

Mi diras, ke tiu ĉi poemo estas bona kvankam malbona antaŭ vi,
mi diras, ke tiuj ĉi vortoj estas belaj kvankam ilin vi ne ŝatus
ĉar mi posedas nek oron nek arĝenton brilajn
por donaci al vi kiel signo de amo pura.

Ho, luno kaj aroma bela floro mia.
ne amu min pro la enhavo de mia kapo,
ne amu min pro la beleco de mia visaĝo;
ne amu min pro la pezo de mia sako arĝenta.

Amantino de kantoj kaj de ĉiuj sonoj belsonaj kaj agrablaj,
akceptu tiun ĉi mallongan poemon, kiun mi verkis nur por vi, princino,
por ke via brilo ĉiam vivu, neniam ĉesu.
Ho, bela luno mia, ĉiam donu al mi brilon!
Noemuti-Timoro, 03-03-2011
Esperantigis Yohanes Manhitu
Originala titolo: Puisi Manekat de Yohanes Manhitu

Thursday, April 28, 2011

Nova paĝo


Kiel malfermi novan paĝon
de taglibro ankoraŭ dika,
mi komencas novan tagon
jam sen vi, ho beleta mia.

Mi ne povas pagi la prezon
de la ĉeesto de sento riska.
Do mi petas vian komprenon
forgesi ĝin kvankam peza.

Neniam mi sentas feliĉon
pro decido korrompiginta.
Sed ni devigis tuj fari ion
malgraŭ prezo tre kosta.

Kiel daŭrigi longan vojaĝon
el stacio neniam atendita;
kvankam mi ne trovas ĝojon,
la radoj turniĝas, beleta mia.

Noemuti-Timoro, februare 2010

Silente mi ekkaptas la tagon

Kiam turniĝas ankoraŭ la tero
ĉirkaŭ la suno en la universo
kaj estas spirito en la korpo,
eblas ĉiutage surtera feliĉo.

Ekzistas momentoj de ĝojo
donataj de la ĉielo al la tero
por ke iu memoru kiel homo
la antaŭzorgon de la Kreinto.

Kiam venas jam la momento,
estas libereco por ĉiu persono
elekti kiel pasigi tiun ĉi okazon,
kiel al la momento doni signifon.

Estas bona tempo por ĉiu afero,
estas mil eblecoj por ĉiu okazo.
Havante senpostule liberecon,
silente mi ekkaptas la tagon.

Sufiĉas kandeleto por lumeto
kaj ofera donaco el malsufiĉo.
Estas ja preĝeto por bonstato
kaj diaj versoj por ĉiama feliĉo.

Fotoj en albumego por memoro,
bufedo en restoracio por honoro
ne estas elektoj celitaj de la jaro.
La okazo postvivos en poemaro. 

Jogjakarto, maje 2010



 Skribita por memorigi mian naskiĝtagon en ĉi tiu jaro.    

Sunday, March 27, 2011

Posttagmezo neforgesebla


La luno marŝas kaj alproksimiĝas la okcidenton.
la taglumo tuj finiĝos.
Du koroj estas ligitaj kun promesa ŝnuro.
du korpoj ridete proksimiĝas unu la alian
je posttagmezo neniam forgesita.

Posttagmezo neforgesebla, tempo de amo;
posttagmezo brila, tempo plena de ĝojo.
La balkono estas nia blinda atestanto,
kaj la vento, nia surda atestanto.
Nun du koroj fariĝas unu.
Vere, amo estas belega.

Noemuti-Timoro, 19-02-2011
---------------------------------
Ĉi tiu poemo estas tradukita de la aŭtoro el la davana versio:

Neonmabê kamapnikan

Manse nnao ma npaumák neontés,
neno ameûsinet lof he namsoupen.
Nekaf nua mafutû neik tani mantaën,
aof nua nmapaumakan neik kumanit
ma smanaf nua natpenen neik malinat
nbi neonmabê lê lof ka mapnikan fa.

Neonmabê kamapnikan, tabu manekat;
neonmabê ameut, tabu naheun malinat.
Beranda es a-njail hai saksi kamamatâ,
ma anin a-njail hai saksi lê kamalukê.
Oras i nekaf nua njail nekaf mesê.
‘Tebes, laismanekat lo namás.

Yogyakarta, Funhitû 2003