Momente staras kaj kliniĝas je palaco
reĝino en nebularo, kiu forgesas promeson.
Mielo fluas el la pordo de siaj vortoj
kiam la okuloj trovas iun ĝojon.
Vino acida fluas el la pordo de paroloj
kiam la koro blindiĝas.
Tiu papilio jam ŝanĝis sian koloron,
tiu serpenteto jam ŝanĝis la felon.
folio verda flaviĝas kiel kurkumo.
Rigardu, fungoj iĝas tre venenaj.
Nebulo de timo nun kovras amon.
Do, kiu volas klini je nebuloj?
Noemuti-Timoro, marte 2011
Esperantigita el la poemo "Abít nipu atais nanan",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu
No comments:
Post a Comment