Longa tago de paŝtistoj

Al paŝtistoj en Timoro

Kiam la suno ĵus aperas,
grupo de bovoj bruon kreas,
ili forlasas la stalon kaj iras al savano,
al la loko por manĝi kaj trovi sunlumon.

Tri knaboj gardas tiujn ĉi bovojn
kaj alkondukas ilin al vasta savano
estanta riĉa en herboj freŝaj:
bongusta manĝaĵo por bovoj gardataj.

Dum la bovoj plenigas la stomakon,
la paŝtistoj elektas unu arbon
kun bona ombro por kune ripozi.
Rakonto, legendo, rido plenigas la savanon.

Kiam la suno estas precize super la kapo,
la paŝtistoj alkondukas siajn bovojn al akvo
por forigi iliajn soifon kaj ŝviton.
La bestoj trinkas en akvo fluanta.

Baldaŭ, pura akvo estos forlasata
ĉar soifo kaj ŝvito forlasos la korpon.
La vasta savano atendas vizitantojn.
Paŝtistoj kaj bovoj tien iros.

Horon post horo, minuton post minuto,
la suno jam preskaŭ iras for
forlasante la paŝtistojn kaj iliajn bovojn.
Do, baldaŭ alvenos la nokto.

Moviĝante sampase, plene je ĝojo,
belsona fluto akompanas la bovojn al stalo.
Jam finiĝas la longa tago.
Morgaŭ matene ili denove renkontiĝos.

Jogjakarto, oktobre 2012
Esperantigita el la poemo "Atukus sin neno mnanû",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu