Sub la vasta ĉielo

Por memori la tertremon de Jogjakarto

Hodiaŭ, tie kaj tie, sub la vasta ĉielo,
ni havas nur tiujn plastikajn domojn
kaj ni sentas la vermegon de la tago.
La nokto kolorigas niajn ruinojn.

Antaŭ la hejmo mi ekvidas doloron.
La beleco estas evidenta memoro.
Kie ni trovus la veran feliĉon?
En la profundeco de la koro!

Ĝi estis alia leciono kiu venis
en la monato de mia naskotago
por ke ni lernu kiel ĝi nin vizitis
kaj ni vivu je la nomo de la Kreinto.

Jogjakarto, Indonezio, 9/VI/2006