Ni ne povas reiri

Ĉiufoje kiam mi estas en la interreto

por komuniki kun partoj de la mondo,

vi estas tie kaj min invitadas babili.

Sed al la estinto ni ne povas reiri.

Jaroj pasas for kaj estas forgeseco

inter ni ekde la horo en tiu loko,

kie vi unuafoje min allogis diri

kion vi volegis daŭre aŭskulti.

Vivante sub la sama tegmento,

kie troviĝas la steloj ka la luno,

estus normale ke ni povas havi

eblecon renkonti sen manpremi.

Ĉiufoje kiam mi babilas en la reto

via bildo aperas kun la sama rideto.

Tuj vi min salutas kaj invitas babili

kvazaŭ ĉio neniam ŝanĝus inter ni.

Jogjakarto, julie 2009