Kiam teksistino finas laboron

Bildo: Ermalindus Albinus Joseph Sonbay

Rigardu ridetan vizaĝon, kiam oni preskaŭ forprenas la teksaĵon,
por tondi la fino-fadenojn kaj bone gardu la virsarongon[1]
ĝis kiam alvenas la momento por ĝin porti,
por montri la glatecon kaj belecon de fingroj.

Ekde pasinteco ni konservas kaj gardas bonan scion,
kiun niaj inteligentaj kaj diligentaj praavoj donis al ni
por daŭrigi kaj fruktigi ĝin por ke ĝi postvivu
malgraŭ jarcentoj pasas for el la vivo.

Kiam ni portas virsarongon, kiu nin faras bela kiel reĝo,
ni rememoru la longajn tagojn en teksado-budo,
kiam la menso kaj la koro marŝis kune
nur por ke la bela laboro finiĝu.

Jogjakarto, oktobre 2012
Esperantigita el la poemo "Nbi oras atenus namót mepu",
verkis davanlingve kaj esperantigis Yohanes Manhitu
-----------------------------------------------------------------------------------

[1] tradicia sarongo (angle, sarong) por viroj, la davana nomo estas betî [beti’] aŭ maû [mau’]